Ամառային այս օրերին մարդու մոտ ցանկություն է առաջանում մտածել բնության գեղատեսիլ վայրերում հանգստանալու, գեղեցիկ ու առողջարար արևայրուք ունենալու, մի խոսքով լիցքաթափվելու մասին, բայց դա այն դեպքում, երբ մարդ բախտի բերումով ծնվել է այնպիսի երկրում, որտեղ ամեն մեկը զբաղված է իր գործով, և մարդն էլ կարող է իրեն թույլ տալ իր հանգիստը կազմակերպել, վերջում էլ ստիպված չի լինի հանուն այդ հանգստի իր մշտական ծախսերը բավականին քչացնել որոշ ժամանակով: Այս ամենը մի կողմ դնենք, ոնց էլ լինի ամեն մեկը հանգստանալու մի ձև այսպես ասած կգտնի, մնում է մեր <երկխոսության գերիները> թողնեն մի քիչ հանգստանանք: Չնայած մի փոքր մանկամտություն կթվա, եթե ինչ-որ մեկն արդեն նման հայտարարություններին լուրջ վերաբերվի, վերջին երեք տարում սովորել ենք բոլոր տեսակի հայտարարություններին մի քիչ անհավատորեն, ավելի հումորային վերաբերմունք ցույց տալուն: Այստեղ էլ մի բայց է առաջանում, լավ ինչքա՞ն ժամանակ կարող ենք հումորով վերաբերվել, ինքներս մեզ ծաղրանքի արժանացնենք, մխիթարվենք նրանով, որ Ֆորբս ամսագրում Հայաստանը` որպես տնտեսություն չունեցող երկիր ոչ թե վերջին տեղում է հայտնվել, այլ նախավերջին, <հիանանք> երկխոսասեր Լևոնի լեզվաիմացության բազմազանությամբ, որը մի գրամ օգուտ չի տալիս ոչ իրեն, ոչ էլ հայ ազգին: Լավ, փորձենք մեզ դնել կոպիտ ասած անհասկացող երկխոսասեր ազգի տեղ ու տրամաբանենք, թե ինչով կարող է վերջանել արդեն Հիթ դարձած երկխոսությունը: Երկխոսության Հիթ շքերթում կարծում ենք, որ առաջին հորիզոնակը պատկանում է մեր հարգարժան նախագահ պարոն Սարգսյանին, ով էլ մյուսներին միայն իր իսկ քվեարկութ-յամբ բարձր կամ ցածր հորիզոնականներ է շնորհում: Լևոնի երազանքն այս հիթ-շքերթը դասավորողի պաշտոնը ստանձնելն էր, արդեն հասկացավ, որ չի ստացվում, ուստի ավելի լավ է ինչ-որ հորիզոնական զբաղեցնի, քան թե ձեռնունայն հեռանա: Այս թեմայով էլ մեր խելամիտ պարոնայք կհավաքվեն, մի լավ կերկխոսեն, կհասկանան, որ եթե իրար հետ չերկխոսեն, ապա շուտով ժողովուրդը երկուսի հետ էլ շատ կոպիտ ձևով կերկխոսի ու Հիթ շքերթն ավարտված կհամարվի, ուստի պետք է մի բան անել, գոնե ժողովրդին մի փոքր էլ <Հաղթելու ենք> , <Պայքար, պայքար…> և նման 6/8 երգերին բնորոշ, հեշտ հիշվող անիմաստ կարգախոսներով սնեն այսպես ասած, մինչև տեսնեն` ինչ կլինի: Մեզ էլ մնում է սպասել, ավելի շուտ կարող ենք մի քիչ հանգստանալ, մինչև բացի երկխոսասեր, ֆուտբոլասեր, դեմագոգիասեր ու ստասեր գործիչներից մեր քաղաքական դաշտում արդեն կոնկրետ հայտարարությամբ հանդես կգան մեր ավելի խելամիտ, կշռադատված քայլերի կողմնակից ու իրոք ժողովրդի մասին անհանգստացած քաղաքական գործիչները:
P.S.Մեր ուսումնասիրություններն էլ դեռ շարունակվում են, և շուտով հնարավորություն կունենանք տեսնել, թե ինչպես է ստացվել, որ վերջին 3 տարում արտաքին պարտքի գերավելացման պայմաններում, Հայաստանի տնտեսությունը ոչ միայն զարգացում չի ապրել, այլ հակառակը` հետընթաց է ապրել: Եվ հիշելով մեր նախագահի նախընտրական ելույթը, ցանկություն է առաջանում հարցնել նրան` ո՞ւր մնացին խոստումները: Երկխոսելու փոխարեն, ավելի լավ կլիներ կառավարությունը որպես գործադիր իշխանություն իր առջև դրված խնդիրներին լուծում տար, ընդդիմությունն էլ ժողովրդին անհանգստացնող խնդիրների մասին բողոք ներկայացներ, այլ ոչ թե աթոռակռիվ տար:
.........
.........
No comments:
Post a Comment